Vertraging, vulkanen en veel zon

Hallo iedereen,

We zijn alweer een aantal dagen op pad en er is alweer veel gebeurd volgens planning en daarbuiten!
Onze heenreis verliep wat anders dan gepland. We vertrokken op 5 juli 2011 vanaf Schiphol. Allereerst bleek dat we niet elektronisch konden inchecken omdat we geen bestemming hadden in de USA maar in San Jose, in Costa Rica. Zodoende kwamen we in een langere wachtrij voor speciale mensen terecht, met ook een hele speciale (lees: lange) wachtduur. Vervolgens bleek dat we geen ESTA hadden aangevraagd; een elektronisch visum voor mensen die de USA aandoen maar op doorreis zijn. We wisten niet dat zo’n visum nodig was. Gelukkig kon je dit alsnog aanvragen bij een computer in de hal, waarmee niet te werken was. Daar bleek dat we niet de enige dommeriken waren.

We waren blij dat we nog op tijd waren om nog een kopje koffie te halen bij de gate. Na het boarden op de startbaan aangekomen, bleek er plots een probleem te zijn met de generator van het vliegtuig. Er zat niets anders op dan terug gaan naar de gate. Daar werd zo’n drie en een half uur gesleuteld voor we konden vertrekken… Gelukkig kan Klaske altijd prima slapen en heeft Koen een engelengeduld. Op weg naar Atlanta begonnen we hem wel een beetje te knijpen in verband met onze aansluitende vlucht.

En ja hoor; een kwartier voordat onze volgende vlucht zou vertrekken stonden we gesetteld en wel aan de gate. Dat had genoeg kunnen zijn, ware het niet dat we in de USA de veiligheidscontroles moesten doorlopen. We snapten niet helemaal waarom, we wilden het land immers niet in, maar dat bespaarde ons niet de enorme rij van meer dan 100 man. Enorm te laat dus voor de aansluitende vlucht. Dan maar naar de balie voor gestrande reizigers. We kregen een toilettasje met tandenborstel en schoon T-shirt, dinerbonnen, en een hotel toegewezen. Via een ondergrondse trein en een pendelbus werden we naar het Comfort Inn gebracht.
De volgende ochtend stonden we standby op de eerstvolgende vlucht naar San Jose. Onze stoelen stonden niet vast, aangezien het toestel overboekt was. Hopen dus dat er mensen niet zouden komen opdagen. En gelukkig, tien minuten voor tijd kregen we alsnog twee plaatsen toegewezen! Op 6 juli kwamen we aan in Costa Rica.

Een dag later dan gepland kwamen we aan op het vliegveld. We vonden meteen de contactpersoon van ons autoverhuurbedrijf met de flitsende naam ‘Thrifty’. We werden in een minibus gepositioneerd en naar het verhuurbedrijf gereden. Ondanks de goedkope huurkosten, wist de verhuurster Koen nog van alles aan te smeren zoals no claim, een extra bestuurder (5 dollar per dag) en een GPS (10 dollar per dag). Dit verdubbelde bijna de huurkosten. We rijden nu rond in een leuke donkergrijze Suzuki Jimny.
Klaske had al meteen ruzie met de GPS, die eigenlijk niet de juiste straten bleek te kennen en ook geen moeite deed om te begrijpen wat je intoetste. Het hele land blijkt te bestaan uit genummerde wegen. De steden zijn enkel knooppunten van deze straten. Huisnummers en straten met een naam zijn taboe. Toch is het handig om de GPS bij de hand te hebben omdat deze wel bijhoudt waar je je bevindt. Ook wel makkelijk aangezien er weinig tot geen bewegwijzering is.

Op naar “Martino Lodge en Spa”. Dat bleek een heerlijk hotel, waar we de verdere dag konden genieten van het Italiaanse eten en de hangmat bij het zwembad. Het is hier iedere dag zo’n 28 graden. Bewolkt met af en toe een goede tropische regenbui. Dat betekent: de regenbui begint zonder aankondiging, blijft 5 minuten doorrazen alsof er hele zwembaden uit de lucht vallen, en houdt ook abrupt weer op. Gek genoeg hebben we nog niet veel regen meegemaakt hier, alhoewel het toch ‘rainy season’ is. Daardoor zijn de prijzen laag en de hotels voor 80% leeg.

Op 7 juli vertrokken we naar Volcán Poás en later door naar Fortuna bij Arénal. We troffen het met het weer. Meestal komen de wolken rond 10:00 opzetten en ontnemen het zicht op de vulkaan. Nu was het kraakhelder weer. Een korte wandeling naar de krater van de vulkaan op 2200 meter hoogte. In de krater is een zwavelmeer, waar rook afkomt vanwege de nog smeulende activiteit. Het meertje ziet er onheilspellend maar betoverend groen uit. Vandaar hebben we een wandeling gemaakt, waarbij we een specht en heel wat kolibries hebben gezien! Echt heel mooi om te zien hoe die wonderlijke, gekleurde vogeltjes vliegend van bloem tot bloem gaan.

Vandaar vertrokken we naar Volcán Arénal. Een actieve vulkaan waar af en toe nog lava uit spuwt. ’s Nachts zou dat ook te zien moeten zijn, de brandende lava op de zijkant van de vulkaan, maar dat is natuurlijk alleen te zien als jij er net niet bent. De ochtend hebben we een wandeling gemaakt door het tropische regenwoud aan de voet van de vulkaan, die uiteindelijk uitkwam op een voormalige lavastroom die daar eind vorige eeuw ontstaan is. Onderweg veel natuur natuurlijk: verschillende beesten, vogels en bijzondere insecten. En een prachtig uitzicht op de vulkaan! ’s Middags lekker gelegen bij het zwembad en in de jacuzzi, die we beiden helemaal voor onszelf hadden – dankzij het laagseizoen. Vanavond hebben we, na een tropische regenbui, weer lekker Italiaans gegeten, en we zijn weer voor een volgende bestemming in dit prachtige land!

De eerste foto’s zijn geplaatst op https://picasaweb.google.com/kvliegenthart/CostaRica#