Koen's verjaardag

Beste iedereen,
Het verhaal van vorige week over culturele belevenissen krijgt nog een klein staartje… wat ik jullie niet wil onthouden. Toen ik even na 18:00 naar de kinderafdeling liep voor de avonddienst, trof ik aan de kant van de weg dr. Chris aan. Wat bleek? Hij liep naar de afdeling, maar zag wat beweging in het gras op het terrein van het ziekenhuis. Achter een grote afvalbak op wielen lag een vrouw te bevallen! Tussen haar benen lag al een blauw, niet ademend kind. Hij begon dus snel met beademen en we hebben de vrouw met kind op een brancard gehesen. Op naar de maternity-ward! Daar aangekomen ging het al erg goed met het kind. Vervolgens keken we onder het laken of de placenta al bijna kwam. En wat bleek? Een tweede hoofd kwam naar buiten! Het bleek een tweeling! Terwijl wij de hele afdeling bij elkaar schreeuwden om een vroedvrouw (die even een break had ofzo), waren beide kinderen in een mum van tijd geboren. Het tweede kind deed het ook niet zo goed, dus gingen we op zoek naar zuurstof en verwarmapparatuur voor het kind. Ik heb nog nooit iemand zo traag een kind af zien navelen. 10 minuten later lag het kind nog steeds niet op de baby-unit.
Een dag later hebben we de vrouw nog ontmoet. Het bleek dat zij de dag ervoor ‘slechts op bezoek’ was in het ziekenhuis, bij een vriendin op de kinderafdeling. Ze voelde wat weeën dus besloot een rustig plekje op te zoeken, ze had ook geen idee waar de gynaecologieafdeling was. De tweeling bleek een jongen en een meisje, en ze wilde de kinderen naar ons vernoemen. Helaas is Klaske wel een erg moeilijke naam voor de Zambiaanse tongval. Ik heb haar dus geadviseerd het kind naar Chris zijn vriendin te vernoemen, Nadia. Alle dokters hier vonden het leuker om het jongetje ‘Oscar’ te noemen, naar het karakter in Sesamstraat dat in een vuilnisbak leeft… Op zich is dat nog niet zo’n slechte naam, aangezien mensen hier namen hebben zoals; Acrobat, Danger, Shoes, Black, White, Anikonda en Gift.
Het was een rustige werkweek voor ons, veel interessante patiënten en belevenissen. Koen’s werk gaat niet zo snel als hij had gehoopt. Gelukkig werkt hij wel toe naar de afronding van de eerste helft van 2009. We hebben ook nog maar een week, want zaterdag hopen we de (eindeloos lange) busreis te nemen naar Lusaka. Onze planning is dat we dan dinsdag 6/10 vliegen naar Livingstone (Victoria Falls) en vanuit daar vliegen we op donderdag 8/10 via Johannesburg naar Kaapstad.
Vrijdag was natuurlijk een heuglijke dag! Koen was jarig! Nog steeds weet niemand hier hoe oud hij nou eigenlijk is geworden? Dat maakte ook niemand wat uit, zolang hij maar een feestje gaf. En dat hebben ze geweten! Weken van tevoren hebben we al pasta-ingrediënten gekocht in de ‘grote stad’. Vrijdagmiddag hebben we vrij genomen voor de laatste voorbereidingen: met de taxi naar Katete, met kratten drinken zeulen, vlees kopen… Even leek alles mis te gaan, want de elektriciteit was uitgevallen en we konden dus wel naar onze 4 kilo gehakt fluiten. De gehaktmolen werkte namelijk niet. Een andere slager had gelukkig vlees in de koelkast. Het bleek een hele klus voor hen om alle bedragen op te tellen van de vele onsjes verpakt vlees. Terwijl Koen nog even een slaapje deed, heb ik nog wat salades gekocht en de mess versierd met ballonnen en een slinger. Alles verliep helemaal naar wens, en 19:10 was het eten al klaar! Iedereen had een goed humeur en Koen kreeg zelfs allerlei cadeautjes! Noorse chocolade, Nederlandse drop van een nieuw-Zeelandse, een slacouvert en drank (die de genodigden zelf weer hebben verorberd). De pasta was de lekkerste die Koen in weken heeft geproefd! Als toetje pannenkoekjes (Zambiaans beslag is wel wat plakkeriger…) en als klap op de vuurpijl nog 3 heerlijke taarten! Dat was een verrassing voor Koen. Een geslaagde avond! Ook voor de kakkerlakken, want die vierden hoogtij in de keuken toen het licht even uit was daar!
Dit weekend heerlijk vrij! Zaterdag hadden we een ‘poolparty’ bij Emily. Zij is een co-assistent en mocht een weekje op het huis van een dokter passen. Ze had al verteld dat ze een ‘poolparty’ zou geven in hun opblaaszwembad, maar de dokter dacht waarschijnlijk dat het een grapje was en had wat gelachen. Koen en ik besloten te helpen met de voorbereidingen. Barbecue verslepen, zwembad schoonmaken en vullen, aardappels schillen. Het feestje was een groot succes!
Er zijn trouwens ook nieuwe Nederlanders aangekomen hier: Ron en Sofie. Die we kennen via het benefietconcert (door de Nederlandse stichting, die het saint Francis’ hospital ondersteunt) en haar moeder was gynaecoloog in het LUmc. Er is nu toch een groot aandeel Nederlanders, reden voor een Oud-Hollandsch afscheidsfeestje aanstaande vrijdag! Jammer genoeg komt het einde al in zicht voor ons. We genieten nog met volle teugen!

Uiteraard staan de laatste fotootjes weer op http://picasaweb.google.nl/kvliegenthart/Zambia