All good things come to an end...

Ons verblijf in Liverpool is bijna voorbij, a.s. zaterdagavond gaan we op de boot van Hull naar Europoort. We hebben er dan ruim drie maanden op zitten hier! En het was een geweldige tijd.

Klaske heeft van vorige week donderdag tot deze week dinsdag examens gehad, en dat ging erg goed. Vrijdag komt de uitslag. Vanaf vandaag dus een paar daagjes vrij, wat Klaske wel verdiend heeft na drie maanden studie. Met name de laatste maand moest ze behoorlijk blokken, want de stof stapelt zich op gedurende de cursus. En wat eerst nog onbelangrijke details lijken over het aantal tekenpootjes, de grootte van ziekmakers (op de micrometer nauwkeurig), favoriete mosquito broedplaatsen of hoe je een latrine moet ontwerpen, blijkt ineens geëxamineerd te worden. Aangezien ze ’s avonds (na tienen) op haar best is betekende dat ook heel wat avonden in de kleine uurtjes naar bed.

Koen heeft inmiddels ook zijn cursus Fotografie afgesloten en dat was best een leuke activiteit, in ieder geval erg enthousiasmerend. Koen was de star van de cursus, aangezien de ene helft van de mensen niets deed en de andere helft geen talent had. Voor de docente was de cursus ook een welkome afwisseling, omdat ze haar dagen doorkomt met foto’s maken van producten voor postorderbedrijven. Niet het meest uitdagende fotografiewerk…

Koen’s cursus Swahili vordert al goed. Helaas betekent dit nog geen gesprekjes, maar wel een goede woordenschat. Koen houdt zich verder bezig met het huishouden, werk voor zijn zus Liesbeth en via internet al zijn stichtingen een beetje bijhouden. Van de zes boeken die Koen had meegenomen uit Nederland om te lezen, zijn er vijf ongeopend gebleven. Wel is hij een middag ‘undercover’ mee gegaan naar college, toen het ging over ‘Health care management, financing & economics’. Terwijl Klaske driftig aantekeningen zat te maken, bestudeerde Koen de binnenkant van zijn oogleden. Toen het eenmaal interessant begon te worden (wat is de financiële waarde nou eigenlijk van een mensenleven of een mensenjaar in Malawi?), was Koen weer helemaal bij de les, maar maakte de docente zich snel uit de voeten.

Nu onze public health en epidemiologische kennis weer helemaal opgevijzeld is, hier enkele statistieken:
3 maanden, 480 uur in de Liverpool School of Tropical Medicine,
80 uren door de microscoop kijken, 50 keer in poep roeren,
144 pond gespendeerd aan café latte binnen de universiteitsmuren (hoeveel te meer aan eten…),
1x op de fiets naar de universiteit geweest (over de rest van de dagen zullen we het maar niet hebben),
19 x zijn wij bezocht uit Nederland door 18 verschillende mensen (rara hoe kan dat?),
geen enkele gast heeft een heel dagdeel regen gehad (alleen Klaske’s ouders hebben de experience van een goede Engelse regenbui gehad)
7x het Beatles museum bezocht,
tig keer uit eten waarvan Koen het record ‘hetzelfde gerecht bestellen’ heeft verbroken (4 keer kip met parmaham en spinazie bij the Moon and Pea),
1x de huisartsenpost bezocht,
6 flessen lenzenvloeistof ingeslagen tegen een aantrekkelijke prijs (meer hadden ze niet),
12 blikken witte bonen in tomatensaus,
21 pakken verse sinaasappelsap (gelukkig waren ze in de aanbieding per 3),
15 flessen wijn (of zoiets, we raken de tel altijd snel kwijt, en die bezoekers drinken ook allemaal zoveel)
100 eieren, 3 musicals,
9x heeft iemand zijn hoofd gestoten bij ons in huis (waarvan Koen 5 keer),
10 x in bad geweest,
10 x in de Primark geweest (waarvan 9x teveel),
één minieme aanrijding, zonder schade voor ons (leve de trekhaak; had die ander maar niet zo’n kleine voor de spiegels onzichtbare auto moeten kopen),
enkele cadeautjes van onze gasten (om privacy redenen zullen wij niet noemen wie wát gaf, anders wil iedereen Jildau wel op bezoek hebben ;-) ): een Lego VW camper, servetten met poezen erop, veel stroopwafels, batmansokken, zeeman-boxershort, Friese handdoek en theedoek met de test ‘Oeral skynt deselde sinne, wêr't wy op de wrâld ek binne’, Nederlandse kaas, een nostalgische verbandtrommel, het AD, een VW handdoek en ‘impressies in woord en beeld van het Havenziekenhuis’.


Onze Bed & Breakfast K&K opende zijn deuren voor: Klaske’s ouders, Johanneke & Tycho (zonder bed en zonder breakfast) en Maarten, en Liesbeth kwam ook nog op de valreep mee, toen Klaske’s zusje Jildau, vervolgens Eugenine met haar twee kinderen, Peter en Hendrika (alleen de breakfast, not the bed) en Truus nog een keer maar dan met haar twee dochters voor een meidenweekend en tot slot twee collega’s uit het Havenziekenhuis, Marlies en Maartje. Erg gezellig al die bezoeken! Het leuke is ook dat elk gezelschap verschillend is, zo konden we met Jildau naar alle musea en het safaripark, met J+T+M+L naar de Beatles-Story en de Ferry across de Mersey, Eugenine en haar kinderen een uitgebreide Beatles tour inclusief het graf van Eleanore Rigby, voor Marlies en Maartje een educatieve tour door de Liverpoolse brouwerij en natuurlijk in de meeste gevallen de Cavern Club en diverse malen het stadje Chester, waar we nu ook kind aan huis zijn. Het enige wat we niet bezocht hebben is het stadion van Liverpool FC, maar ja, we gaan natuurlijk geen geld spenderen aan zinloze activiteiten.

De brouwerij-tour was trouwens helemaal medisch verantwoord. De directeur van de brouwerij heeft namelijk één van de eerste public health projecten gesponsord in Liverpool. Doctor Duncan was namelijk een legendarische arts, die een plattegrond maakte van de cholera gevallen in de stad en er achter kwam dat er een waterbron in het middelpunt stond van de ellende. De eigenaar van de brouwerij sponsorde vervolgens de hygiënische maatregelen. Zodoende kan een bierdrinker toch nog iets goeds doen voor de mensheid.

Er is trouwens ook een prachtige pub genoemd naar Dr Duncan, waar we met Arie en Truus het record ‘zo snel mogelijk de pub uit’ hebben verbroken vanwege gebrek aan zitplaatsen. Met Marlies en Maartje verbroken wij het record ‘zo snel mogelijk de pub uit nadat je ruzie hebt gekregen’, aangezien één of andere hoofdsponsor van Dr Duncan Maartje vanuit het niets aan haar haar trok. Wellicht was dat omdat ze niet in de rij stond? Dat was natuurlijk het wel Engelse hoffelijkheid geweest om in de rij te staan… :S

We hebben ook diverse keren van het Liverpoolse uitgaansleven kunnen genieten, van Mozart in Candle light tot the Calendar Girls en van Grease tot Jane Eyre met inleidend orgelspel. Ook Marlies en Maartje doken het nachtleven van Liverpool in, al kan je wel merken dat zij beide in opleiding zijn voor de beschouwende geneeskunde. We hebben namelijk een uur buiten op straat gestaan en ons aan één stuk door verbaasd over hakken, gebleekte haardracht, opplakwimpers, de stoffen voor de outfits, of het gebrek daaraan. We dachten dat Tokkie een Nederlands begrip was, maar er zijn ook internationale versies van. Er is nu zelfs een persiflage op de populaire serie ‘desperate housewives’, namelijk ‘desperate scousewives’. Een scouser is een echte originele Liverpooler. Alle ordinaire vooroordelen en alles wat gewoon waar is, zit daarin verwerkt in combinatie met het vreemde accent.

Maar zaterdag gaan we dus weer naar huis. Dat zal wel weer wennen worden: aan de prijzen in de restaurants, het weer rechts rijden op de weg, niet meer dat Liverpoolse accent om ons heen, niet meer zo veel vreemd uitgedoste mensen op straat, geen irritant weggedrag in de vorm van parkeren waar het niet kan en over de verkeerde weghelft rijden als het niet de bedoeling is etc. Maar aan de andere kant verlangen we ook wel weer naar onze “eigen” Albert Heijn, het uitzicht op de Erasmusbrug, altijd 27 graden in huis (dus nooit meer kou), een huis waar je niet telkens hoeft te bukken omdat de deuren eigenlijk te laag zijn, een wasmachine die het normaal doet, een douche die een constante temperatuur heeft, de familie om ons heen, de afwasmachine, de Steinway, de Lexus, onze eigen kerk. Dit alles uiteraard in omgekeerde volgorde.
Iedereen alvast bedankt voor het meelezen, ook de reacties vonden we tot nu toe erg leuk!

Groeten vanuit B&B K&K.