De taxi naar Chipata

Weer een paar foto's er bij op picasaweb. Zie eerder bericht voor het internetadres!

Zaterdag vrij, een goede gelegenheid om eens naar Chipata te gaan. Om eens rond te kijken en om geld te halen, er is daar een geldautomaat. Hoe er naar toe? De beste mogelijkheid zou zijn eerst met de taxi naar het drie kilometer verder gelegen Katete, kost ongeveer anderhalve Euro, dan met een bus naar Chipata, zou ongeveer acht Euro moeten kosten. Een taxi hebben we snel, zodra we bij de poort van het ziekenhuis staan komt hij aanrijden. De door hem genoemde prijs klopt, dus dat doen we. Hij vraagt waar we uiteindelijk heen willen, dat is dus Chipata. Daar moet hij toevallig ook heen, we kunnen met hem mee rijden het hele traject voor negen Euro. Dat is nog eens makkelijk! Geen bus hoeven te zoeken, niet wachten, en de prijs is het zelfde. De taxichauffeur moet alleen onderweg, net als we weg zijn, nog even iemand anders halen die ook mee gaat naar Chipata. De auto stopt en de chauffeur wacht. Na tien minuten vertelt hij dat de persoon waar hij op wacht nu naar Katete is maar dat hij terugkomt voor de taxi. Na weer tien minuten vraagt hij of wij het goed vinden dat hij die persoon eerst ophaalt in Katete, dan weer teruggaat tot vlak bij het ziekenhuis en dan naar Chipata vertrekt. We zeggen dat we dat we dat alleen goed vinden als het allemaal een beetje snel gaat. Vervolgens gaat de chauffeur in een andere taxi (om benzine uit te sparen?) die andere persoon halen in Katete en blijven wij dus samen in de taxi wachten. Het duurt ongeveer een half uur, dan is hij inderdaad terug. In weer een andere taxi. Vervolgens stelt hij voor dat wij met die andere taxi naar Chipata gaan, want hij is zelf toch nog even bezig. OK, wij in de andere taxi. Er zitten nog twee mannen en een kind in. De taxi stopt vervolgens in Katete, het lijkt zo te zijn dat hij een plek over denkt te hebben in de taxi en zoekt nog een meerijder. Dat lukt niet snel genoeg dus we gaan, maar eerst naar de pomp. Daar blijkt de taxichauffeur geen geld te hebben om te tanken en vraagt aan mij om nu vast de negen Euro te betalen, wat ik maar doe, anders komen we er nooit. Na een paar minuten stopt de taxi en laat een van de mannen er uit. Vreemd, op een plek waar niets is. Even later is er een politiecontrole. De auto wordt aangehouden, er zitten te veel mensen in, vijf is het maximum. De chauffeur koopt het af en we gaan door. Even later stopt de taxi weer en blijft zo’n tien minuten wachten. De man die eerder uit was gestapt komt aanrijden achterop een fietstaxi, en stapt weer in. Het blijkt nu dat hij door de politie gezocht was en met een boog om de politiecontrole is gelopen. De reis gaat dan snel, de auto rijdt 120 op een tweebaansweg maar de weg is goed, en rustig en we hebben de gordels om. Bijna bij Chipata aangekomen stopt de taxi weer, er gaan nu twee mannen uit de auto. Weer politiecontrole. Weer aangehouden. De taxichauffeur moet zijn rijbewijs laten zien maar hij heeft alleen een fotokopie bij zich. Het origineel blijkt doormidden te zijn gebroken, en dat moet hij de volgende dag laten zien. Hij had het ook kunnen afkopen…
In Chipata spreken we af dat de taxi daar wacht tot wij weer terug willen, ik neem zijn telefoonnummer op. Wij hebben daar gewinkeld in een echte grote supermarkt, Klaske heeft lekker blikjes met soort sardientjes gekocht voor het ontbijt, twee blikjes spaghetti in tomatensaus voor Koen, een zak echte Lays chips en twee pakjes met Goudse kaas plakjes. Smullen! Vervolgens in een kledingwinkel een T-shirt voor Koen en een lange rok voor Klaske. Vorige zondag waren we namelijk naar de Anglicaanse kerk geweest, op het ziekenhuisterrein, maar na de dienst hoorden we van een Engelse vrouw dat een korte rok – die Klaske op dat moment dus ook aan had – eigenlijk niet kon.
Na nog wat rondgelopen te hebben in Chipata, en ge-internet in een internetcafé, wilden we de taxi bellen maar dat lukte niet. Dus maar naar het busstation gelopen. Daar aangekomen stond toch opeens onze taxichauffeur weer voor onze neuzen. Mooi, we konden dus gelijk mee terug. Met nog drie volwassenen en vier kinderen plus de chauffeur, dus met zijn negenen in een vierpersoons-taxi. Moet kunnen! Deze keer geen politiecontroles, en ook omdat we allebei onderweg in slaap vielen waren we deze keer snel terug in Saint Francis!