Meer ziekenhuisverhalen...

Hallo iedereen!
Met ons gaat het nog steeds enorm goed! Leuk om ook gezellige berichtjes te krijgen uit Nederland, altijd leuk om te horen hoe het met jullie gaat!

Medisch gezien maak ik nog elke dag honderden nieuwe dingen mee! Zo is er een man opgenomen geweest die was gebeten door een giftige slang en die overal vandaan bloedde: de plek waar hij gebeten was, de plekken waar hij geprikt was, maar ook uit zijn tandvlees, zijn blaas en zijn darmen. Uiteindelijk is hij jammer genoeg overleden aan een hersenbloeding.

Ik heb in de afgelopen tijd ook al een paar keer moeten reanimeren. Toch een hele ervaring. Eén keer kwam één van de patiënten terug van de röntgenafdeling. Hij was daar heen gebracht in een rolstoel en stond in de rij te wachten. Pas na een tijd kwamen ze erachter dat hij eigenlijk wel heel raar met zijn hoofd hing. Eenmaal op de afdeling was hij al opgehouden met ademen en klopte zijn hart één keer in de 15 seconden. Hij had enorm veel vocht in zijn buik, waarschijnlijk vanwege een hepatitis B. Ook had hij heel veel andere problemen. Ook hij heeft het niet gered.
Op één van de avonddiensten hebben we een jong meisje van een aantal maanden moeten reanimeren. Zij heeft ernstige cerebrale malaria en hield spontaan op met ademen. Het gekke is dat de moeder naast het bed er heel koeltjes bij staat, terwijl wij als een gek medicijnen halen, een tube inbrengen, beademen en hartcompressies toedienen. Wonder boven wonder heeft ze het gered. Het trieste is alleen dat ze waarschijnlijk een deel van haar maaginhoud heeft ingeademd. Ze zal waarschijnlijk niet lang meer leven.
Volgens de dokter met wie ik dienst had, was dit het eerste kind sinds de tijd dat hij hier was (bijna een jaar) die een reanimatie gered heeft. Hij vertelde dat ouders er heel ongeïnteresseerd bij staan, maar zodra hun kind overleden is zijn ze helemaal overstuur. Dat hebben we al vaak genoeg gezien hier. Mensen huilen hier luidkeels op de zaal, met allerlei andere patiënten eromheen. Als het lichaam dan weggereden wordt volgt er een soort processie van familie en andere mensen die de brancard volgen uit een soort eerbetoon. Iedereen heeft hier een ‘bedsider’, een familielid die er altijd is en bijvoorbeeld voor het eten zorgt. Deze mensen leven dan allemaal met elkaar mee.

Verder heb ik al een paar lumbaalpuncties mogen doen, al moet ik zeggen dat dat nog niet echt een succes is geweest. Er zijn hier aardig wat patiënten met een bacteriële meningitis, maar nog vaker Cryptococcen. Een gek soort schimmel dat hersenvliesontsteking veroorzaakt in HIV-positieve patiënten. Die patiënten gaan dan heel vreemd gedrag vertonen (waar de familie vaak ook niet echt van onder de indruk lijkt te zijn). Op de afdeling ligt op het moment ook een patiënt met Pott’s disease. Dat is tuberculose van de tussenwervelschijf, wat resulteert in een gekke rug met een bobbel en een knik.

Wat wel leuk is, is Zambianen proberen te leren hoe ze inhalatiemedicijnen in moeten nemen. Je legt eerst honderd keer uit dat ze uit moeten ademen, dan op het knopje moeten drukken en tegelijk de lucht die uit het apparaat komt ín moeten ademen. Vaak komt het erop neer dat ze een paar keer in hun mond sprayen, de vloeistof doorslikken en een beetje rook uit hun neus laten ontsnappen. Leve de astmapatiënten, zij zijn gezellig en komen altijd snel weer terug.
Ik mag nog van geluk spreken op de ‘medical’ afdeling. Op de chirurgische afdeling zijn allemaal mensen opgenomen met vieze wonden. Brandwonden waar nooit wat aan gedaan is, waardoor mensen allemaal contracturen (vergroeiingen van ledematen met functiebeperking) hebben. En wonden aan benen, waarbij je de maden kan zien krioelen tussen de botten en de pezen of wat er nog van over is… Alhoewel ik nog erg verkouden ben, ruik ík het zelfs wanneer er een chirurgische patiënt 10 minuten in onze spreekkamer is geweest.

Gelukkig ben ik weer bijna de ‘ouwe’! Dat mag ook wel, want morgen gaan we 4 dagen op safari met een Engelse co-assistent en 2 Duitse vrijwilligers. Koen zegt dat leeuwen de zieken zo uit de kudde pikken en dat ik dan de eerste zal zijn…