Het Kulamba Festival

Afgelopen weekend was een belangrijk weekend voor de stammen die hier wonen. Misschien wel zo’n 100.000 mensen kwamen naar een klein dorp hier acht kilometer vandaan om met elkaar het jaarlijkse feest te vieren. Niet alleen uit Zambia maar ook gelieerde stammen uit Malawi en Mozambique. Beide landen liggen hier niet ver vandaan. Ook de presidenten van deze landen waren uitgenodigd en de Zambiaanse en Malawise president waren inderdaad ook live aanwezig! We gingen er met een taxi heen voor ruim een Euro per persoon. Een riante rit, met z’n vieren op de achterbank, op de passagierstoel een engelse collega met haar man en op de chauffeursstoel wel twee chauffeurs.
Het feestterrein bestond uit een verhoogd podium met rondom ruimte voor de dansgroepen om hun kunsten te laten zien. Daaromheen het publiek in een paar ringen. Met natuurlijk een aparte plek voor de hooggeplaatsten. We waren al bang dat we niet veel van de voorstelling zouden zien vanwege alle drukte, maar we hadden een Zambiaanse verpleegkundige bij ons die ons regelrecht naar de binnenste ring bracht. Aangezien er geen stoelen waren zat iedereen op de grond. Voor mij was dit niet genoeg, ik wilde graag foto’s maken en wat dichterbij komen… Dat bleek te kunnen, ik kon namelijk een pers-kaart kopen voor drie Euro waarmee ik ongelimiteerd toegang tot het terrein had! Mijn Canon bleek wel overtuigend genoeg te zijn hiervoor. Dat ik zelfs tot op enkele meters afstand van de president kon komen zonder maar één keer gecontroleerd te worden had ik echt niet verwacht in zo’n Afrikaans land. De dansen waren leuk, in folkloristische outfit met maskers en veren. De toespraken vielen ook wel mee, met name die van de Chief, die eigenlijk het opperhoofd is van de stammen hier. Hij werd met veel vertoon onthaald en mocht op een troon zitten, zie de foto’s (http://picasaweb.google.nl/kvliegenthart/Zambia). In zijn toespraak, gericht op de president, gaf hij gelijk zijn wensenlijstje door: elektriciteit zonder onderbrekingen, betere prijzen voor de landbouwproducten en meer banen voor de mensen. Jammer alleen dat we zagen dat tijdens deze speech de president lekker zat te kletsen met zijn collega uit Malawi.
Na de toespraak hadden we het wel weer gezien en gingen we even kijken bij de vele kraampjes die buiten het terrein stonden. Klaske kreeg hier wat last van claustrofobie, vooral toen er nog een opstootje was, veroorzaakt door de drank die bij zo’n feest blijkt te horen. Dus toen maar weer naar huis, sportief, lopend. Met de taxi leek het niet zo ver maar al lopend valt het toch nog tegen. De laatste drie kilometer hebben we toch ook maar weer de taxi genomen. Het feest ging nog door tot zondag, voor sommige mensen nog langer want het ziekenhuis hier is al voorbereid op een groot aantal nieuwe SOA gevallen over een week of twee…